fbpx

Op social media gaat het soms over flitshandel en dan vooral over mensen die daar heel rijk van geworden zijn. Wat is flitshandel nu precies en kan iedereen dit zomaar doen? We vroegen het aan Rogier Groen. Hij is mede-oprichter van Lynx.

Flitshandel, ook bekend als high-frequency trading (HFT), is een vorm van geautomatiseerde handel op de financiële markten waarbij grote aantallen orders in zeer korte tijd (in milliseconden) worden uitgevoerd. Deze handelsstrategie maakt gebruik van complexe algoritmen en supersnelle computers om vrijwel direct te reageren op marktveranderingen en prijsverschillen.

Het is technisch gezien mogelijk voor particuliere beleggers om deel te nemen aan flitshandel, maar het is belangrijk op te merken dat dit meestal wordt gedaan door gespecialiseerde financiële instellingen en hedgefondsen met aanzienlijke middelen. Particuliere beleggers hebben meestal niet de infrastructuur, technologie en het enorme kapitaal om op dezelfde schaal als grote institutionele spelers aan flitshandel te doen.

Er zijn enkele belangrijke aspecten waarmee rekening moet worden gehouden:

  • Technologische infrastructuur: Flitshandel vereist geavanceerde handelsalgoritmen en krachtige computers die in staat zijn om razendsnel orders uit te voeren.
  • Kapitaal: Om effectief aan flitshandel te doen, is aanzienlijk kapitaal nodig om grote transacties uit te voeren en marges te beheren.
  • Expertise: Succesvolle flitshandel vereist diepgaande kennis van financiële markten, handelsstrategieën en risicobeheer.
  • Toegang tot marktinformatie: Snelle toegang tot real-time marktgegevens is cruciaal voor flitshandel om snel te kunnen reageren op marktbewegingen.
  • Het is belangrijk op te merken dat flitshandel ook enige controverse heeft veroorzaakt vanwege zorgen over marktmanipulatie en de impact op marktliquiditeit. Regelgeving en transparantievereisten variëren per jurisdictie.

De controverse gaat vaak over co-locatie. Co-locatie is het plaatsen van de handelsinfrastructuur, zoals computerservers, van flitshandelaren in fysieke nabijheid van de servers van de beurzen zelf. Dit wordt gedaan om de latentie (vertraging) bij het ontvangen van marktgegevens te minimaliseren en snellere uitvoering van orders mogelijk te maken.

Het idee achter co-locatie is inderdaad om een oneerlijk voordeel te verkrijgen door de fysieke afstand tussen de handelsinfrastructuur en de servers van de beurs te verminderen. Elke milliseconde tijdsverschil kan van cruciaal belang zijn bij flitshandel, waarbij snelle reactietijden essentieel zijn. De flitshandelaren ontvangen koersveranderingen net iets sneller dan andere partijen omdat de servers die de quotes afgeven naast die van de flitshandelaren staan.

Beurzen bieden co-locatiediensten aan handelaren aan tegen een vergoeding. Dit heeft geleid tot discussies over de eerlijkheid van de markt, omdat niet alle handelaren gelijke toegang hebben tot deze co-locatiediensten. Het heeft de vraag opgeroepen of dit soort voordelen de markt verstoort en of het zorgt voor een ongelijk speelveld tussen grote flitshandelaren en andere marktdeelnemers.

Sommige beurzen hebben maatregelen genomen om de impact van co-locatie te verminderen en een meer gelijk speelveld te creëren. Regelgevende instanties hebben ook aandacht besteed aan deze praktijken en hebben maatregelen getroffen om de transparantie te vergroten en ervoor te zorgen dat de markt eerlijk blijft.

Over het algemeen is flitshandel dus slechts winstgevend uit te voeren door enkele financiële instellingen met gespecialiseerde kennis en grote financiële middelen. Voor particuliere beleggers zijn er andere handelsstrategieën die meer toegankelijk zijn en minder technologische complexiteit vereisen.